ما مثل بچه کوچکی هستیم که به کتابخانه عظیمی مملو از کتابهایی به زبانهای مختلف وارد
میشود . بچه می داند که کسی باید آن کتابها را نوشته باشد . نمیداند چگ.نه . زبان آنها را
نیز درک نمی کند . تنها حدس می زند که نوعی نظم مرموز در چیدن کتابها وجود دارد . ولی
نمی داند آن نظم چیست . به نظر من این طرز رفتار باهوشترین انسانها در مقابل خداوند
است . ما میبینیم که جهان به طرز شگفت انگیزی مرتب می شود و از بعضی قوانین پیروی
می کند . ولی تنها اندکی از این قوانین را می فهمیم . ذهن محدود ما نمی تواند نیروی
مرموزی را که صور فلکی را به حرکت در می آورد درک کند.(اینشتاین)
نظرات شما عزیزان:
